Godzilla vs. Kong – Review

Το «Godzilla vs Kong» προσφέρει ακριβώς αυτό που υπόσχεται ο τίτλος. Η ταινία, τέταρτη στο «Monsterverse» της Legendary που ξεκίνησε με το «Godzilla» του 2014 και το «Kong: Skull Island» του 2017, βάζει τα δύο γιγαντιαία τέρατα το ένα εναντία στο άλλο για πρώτη φορά από την Ιαπωνική ταινία «King Kong vs Godzilla» του 1962. Αυτή η μάχη άφησε τέτοιο αποτύπωμα στην ποπ κουλτούρα που, ανεξάρτητα από το πόσα άλλα πλάσματα ο Godzilla πολέμησε με τα χρόνια, ήταν αυτό που έμεινε στο μυαλό του κοινού.

Τα 49 χρόνια ήταν αρκετά για να ηρεμήσουν τα δύο εμβληματικά αυτά πλάσματα, το καθένα στην γωνιά του, και η νέα τους μάχη σε ταινία blockbuster ήταν ότι ακριβώς χρειαζόταν το 2021. Σε σκηνοθεσία από τον Adam Wingard και σενάριο των Eric Pearson και Max Borenstein, το «Godzilla vs Kong» δεν ανταποκρίνεται μόνο στην υπόσχεση του τίτλου του, αλλά ενώνει επίσης πολλές ανοιχτές υποθέσεις από τις προηγούμενες ταινίες του Monsterverse.

Σημαίνει αυτό ότι το «Godzilla vs Kong» είναι ιδιαίτερα βαθύ; Όχι. Πρέπει να είναι; Επίσης όχι. Αποφεύγοντας το πιο σατυρικό στυλ του «Skull Island» ή το πιο αργό «Godzilla» του 2014, αυτή είναι μια καθαρά βραδινή, pop corn, απόλαυση με περίτεχνα εφέ. Και γίνεται καλύτερο όταν το κατανοήσεις αυτό.

Η ιστορία ξεκινά λίγο μετά το τέλος του «Godzilla: King of the Monsters» του 2019. Οι γιγαντιαίοι τιτάνες έχουν φανερωθεί στον κόσμο πια, με τον Godzilla τον απόλυτο alpha. Η ζωή έχει προχωρήσει, και τα τέρατα αφήνουν τους ανθρώπους ήσυχους. Αλλά όταν ο Big G επιτίθεται σε μια εγκατάσταση που διαχειρίζεται η εταιρεία Apex Cybernetics, αυτή η εύθραυστη ισορροπία διαλύεται.

Εν τω μεταξύ, ο Kong – τώρα πολύ μεγαλύτερος από τα εφηβικά του χρόνια κατά τη διάρκεια του Skull Island που διαδραματιζόταν το ’70 – μεταφέρεται σε ένα μέρος αρκετά μεγάλο για να μπορεί να ζήσει: την Hollow Earth, ένα υπόγειο αρχέγονο οικοσύστημα. Ο Kong πρέπει να φτάσει εκεί πριν η παρουσία του στη θάλασσα προσελκύσει την προσοχή του Godzilla.

Γιατί λοιπόν πολεμούν ο Godzilla και ο Kong; Οι διάφορες εξελίξεις που οδηγούν σε αυτό είναι καλύτερα να τις αποκαλύψετε μόνοι σας, αλλά πολεμούν. Μερικές φορές. Πιθανώς το πιο έξυπνο πράγμα που κάνει το «GvK» είναι ότι δεν καθυστερεί την μάχη που υποσχέθηκε. Υπάρχει μια βιαστική προσπάθεια στην στήριξη της ιστορίας με τρόπο που να βγάζει νόημα αφηγηματικά αλλά και να έχει φυσική εξέλιξη, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει την απίστευτη δράση τεράτων, που όλοι περιμένουν.

Μεγάλη πρόκληση – δεδομένου των τεράστιων fanbases που έχουν και τα δύο πλάσματα – ήταν να διασφαλιστεί ότι κάθε ένα από αυτά είχε την στιγμή του να λάμψει, ενώ συγχρόνως η μάχη τους είναι αρκετά αγωνιώδης ώστε να μας κρατήσει καθηλωμένους. Είναι μια δύσκολη ισορροπία, αλλά ο Wingard το καταφέρνει καλά.

Τελικά, ο Godzilla είναι ο Godzilla. Μια δύναμη της φύσης, δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός. Είναι απλά αυτός που είναι. Ο Kong, από την άλλη πλευρά, του δίνεται δική του ιστορία, με τη λαχτάρα του για φιλία και οικογένεια να τον κάνει πιο ανθρώπινο. Έχει επίσης δημιουργήσει μια σχέση με ένα κοριτσάκι (Kaylee Hottie), που θυμίζει αρκετά τη σειρά κινουμένων σχεδίων «Kong» από τη δεκαετία του 1960, καθώς και το “King Kong Escapes” της Toho. Και μπορεί να μην υπάρχει στιγμή «Save Mothra!» (αλα «Save Martha]) όπως ήθελαν αρκετοί online, αλλά ορισμένες από τις εξελίξεις θυμίζουν λίγο από το «Batman v. Superman: Dawn of Justice» του 2016.

Φυσικά, όπως και με τις άλλες ταινίες τους σύμπαντος, είναι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες – συμπεριλαμβανομένων των Millie Bobby Brown και Kyle Chandler ως Madison και Mark Russell, από το «Godzilla: King of the Monsters» – που υποφέρουν περισσότερο από άποψη χρόνου και ανάπτυξης.

Παρόλο που είναι ωραίο να βλέπουμε και τους δύο χαρακτήρες να επιστρέφουν ξανά, ο ρόλος του Chandler, δυστυχώς, δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα εκτεταμένο cameo, αν και παίζει όσο καλύτερα μπορεί, φυσικά.

Αντ ‘αυτού, αφιερώνεται περισσότερος χρόνος σε νέους χαρακτήρες, όπως η επιστήμονας της Rebecca Hall, Ilene Andrews, και ο Alexander Skarsgaard ως ο ειδικός της Hollow Earth, Nathan Lind, καθώς και ο Brian Tyree Henry που παίζει ένα παρανοϊκό podcaster που είναι αποφασισμένος να αποδείξει ότι η Apex κρύβει κάτι. Από τους νέους, ο Skarsgaard πιθανότατα έχει την χειρότερη θέση, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε τρομερό παρασκήνιο για τον χαρακτήρα του ούτε κίνητρο για να μας κάνει να επενδύσουμε σε αυτόν. Από την άλλη πλευρά, ο Henry είναι ένα από τα καλά σημεία δίνοντας στο «GvK» αυτό που έκανε ο John C. Reilly τόσο αξέχαστα στο «Skull Island»: σπάσιμο της σοβαρότητας του με μερικές καλές χιουμοριστικές ατάκες.